Η Λεϊσμανίαση είναι ένα θανατηφόρο
λοιμώδες νοσήμα που μεταδίδεται με το τσίμπημα συγκεκριμένου είδους, μολυσμένης, σκνίπας. Κυρίως νοσούν σκύλοι, αλλά η μετάδοση δεν αποκλείεται και σε άλλα είδη ζώων όπως στη γάτα, διάφορα σαρκοφάγα ζώα, λαγόμορφα κτλ.
λοιμώδες νοσήμα που μεταδίδεται με το τσίμπημα συγκεκριμένου είδους, μολυσμένης, σκνίπας. Κυρίως νοσούν σκύλοι, αλλά η μετάδοση δεν αποκλείεται και σε άλλα είδη ζώων όπως στη γάτα, διάφορα σαρκοφάγα ζώα, λαγόμορφα κτλ.
Στην Κύπρο αυτό το νοσήμα παρουσιάζεται συχνά, λόγω των κλιματολογικών συνθηκών που ευνοούν τον πολλαπλασιασμό του ενδιάμεσου ξενιστή, δηλαδή της σκνιπας. Περισσότερες πληροφορίες για τη Λεϊσμανίαση μπορείτε να βρείτε εδώ: https://petsvibe.blogspot.com.cy/2016/07/blog-post_17.html
Πρόσφατα. διεξάχθηκε μια επιστημονική μελέτη από μια ομάδα κτηνιάτρων με επικεφαλή τον Κύπριο κτηνίατρο Χαράλαμπο Αττιπά, με σκοπό να μελετήθει το ενδεχόμενο αν οι σκύλοι που νοσούν από Λεϊσμανίαση έχουν αυξημένο ρίσκο εμφάνισης ταυτόχρονης μόλυνσης και από κάποιο άλλο λοιμώδες νόσημα που μεταδίδεται από κρότωνες.
Για τη μελέτη αυτή, έγινε συλλογή δειγμάτων αίματος από σκύλους της Κύπρου τα οπόια χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Την πρώτη ομάδα αποτελούσαν δείγματα από 50 σκύλους θετικούς στην Λεϊσμανίωση. Η επιβεβαίωση της Λεϊσμανίασης έγινε με δύο διαφορετικές τεχνικές (τεστ ELISA και PCR). Τη δεύτερη ομάδα, αποτελούσαν δείγματα από 92 σκύλους κλινικά υγιείς και αρνητικούς στην Λεϊσμανίαση. Η επιβεβαίωση των αποτελεσμάτων έγινε με τις ίδιες τεχνικές (τεστ ELISA και PCR). Οι δύο ομάδες δεν διέφεραν ως προς τις ηλικίες, το φύλο, τις φυλές, τον τρόπο ζωής (εντός ή εκτός σπιτιού), τη χρήση εκτοπαρασιτοκτόνων. Ακολούθως όλα τα δείγματα εξετάστηκαν για την παρουσία άλλων παθογόνων μικρογρανισμών και ακολούθησε μια στατιστική ανάλυση για την συσχέτιση των αποτελεσμάτων.
Σύμφωνα με την ανάλυση των αποτελεσμάτων προκύπτουν τα πιο κάτω συμπεράσματα:
- Στην Κύπρο υπάρχει μεγάλη συχνότητα εμφάνισης του πρωτόζωου Hepatozoon spp. στους σκύλους.
- Οι σκύλοι που νοσούν από Λεϊσμανίαση είναι 12 φορές πιο επιρρεπείς στην μόλυνση απο Ερλίχια, απ' ότι ένας κλινικά υγιής σκύλος.
Σύμφωνα με τα αποτέλεσματα της πιο πάνω μελέτης κρίνεται επιτακτική ανάγκη να ελέγχονται για Ερλιχίωση όλοι οι σκύλοι που διαγνώζονται με Λεϊσμανίαση. Ο έλεγχος της Ερλιχίωσης πρέπει να επιβεβαιώνεται με την τεχνική της PCR, να μην αρκείται μόνο στη χρήση των κοινών τεστ ανίχνευσης αντισωμάτων ELISA. Τα αποτελέσματα της PCR βασίζονται στην ανίχνευση DNA του μικροογρανισμού, δηλαδή της Ερλίχιας, σε αντίθεση με το τεστ ELISA που βασίζεται στην ανίχνευση αντισωμάτων. Το τεστ ELISA μπορεί να είναι θετικό σε μη ενεργή μόλυνση αφού τα αντισώματα μπορεί να παραμείνουν στον οργανισμό του σκύλου για μήνες ή χρόνια μετά την μόλυνση, σε αντίθεση με την PCR που είναι θετική στην ενεργή μόλυνση.
Εξίσου σημαντική είναι ή τήρηση όλων των προληπτικών μέτρων για εξωπαράσιτα σε όλους τους σκύλους που ζουν στην Κύπρο, αλλά ακόμη περισσότερο στους σκύλους που νοσούν από Λεϊσμανίαση λόγω του αυξημένου ρίσκου ταυτόχρονης νόσησης από Ερλιχίωση σε περίπτωση που τσιμπηθούν από μολυσμένο κρότωνα. Η τήρηση των προληπτικών μέτρων πρέπει να αφορά το ίδιο το ζώο αλλά και το περιβάλλον στο οποίο ζει με τη χρήση εξωπαρασιτοκτόνων/εντομοαπωθητικών φαρμάκων.
Η έρευνα παρουσιάστηκε στο 2016 ISCAID Symposium, at Bristol.
0 comments:
Post a Comment